Στο βιβλίο αυτό περιλαμβάνονται κείμενα τα οποία πραγματεύονται θεματικές πολύ σημαντικές για τη φιλοσοφία – για τούτο και ο τίτλος του “Βασικά κείμενα φιλοσοφίας”.

Στο πλαίσιο του πρώτου κειμένου, το οποίο είναι το τελευταίο κείμενο που έγραψε όσο ζούσε ο Marcuse, ο στοχασμός του ριζοσπαστικοποιεί την έννοια της οικολογίας, έτσι ώστε αυτή να περιλαμβάνει -εκτός από τη φύση-περιβάλλον- το υποκείμενο και την κοινωνία, και, επίσης, συνοψίζει τις κυριότερες από τις φιλοσοφικές του απόψεις. Το δεύτερο κείμενο, το κείμενο των Negri και Hardt συγκεφαλαιώνει, υπογραμμίζει αλλά και προεκτείνει τις θέσεις που αναπτύσσουν στο εμβληματικό τους πλέον έργο “Αυτοκρατορία” και οι οποίες αφορούν την παγκοσμιοποίηση και την αντίσταση του υποκειμένου απέναντί της. Το ένα από τα δύο κείμενα του Nietzsche τα οποία ακολουθούν, αφορά την σφοδρότατη κριτική του γερμανικής καταγωγής φιλοσόφου απέναντι στη φιλοσοφία του Πλάτωνα και στον ιδεαλισμό, ενώ το άλλο αφορά την πρόσληψη εκ μέρους της φιλοσοφίας του του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και ιδιαίτερα του διονυσιακού στοιχείου. Όσο για το κείμενο του Robespierre, αυτό αποτελεί την ομιλία του για την πολιτική ηθική την οποία εξεφώνησε στην Εθνική Συμβατική Συνέλευση και εστιάζεται στη σχέση της πολιτικής, της πολιτείας και των πολιτών της με την αρετή, υπό την προοπτική της προάσπισης των αξιών της Γαλλικής Επανάστασης. Τέλος, το Επίμετρο του Δημήτρη Ν. Λαμπρέλλη, με αφορμή το κείμενο-ομιλία του Robespierre, αφορά, γενικότερα, τη σχέση της ηθικής με τον τρόμο, στο πλαίσιο της φιλοσοφίας, της πολιτικής – αλλά και της θρησκείας.