Πιο πέρα από τη “Βασίλισσα των τζιτζικιών”, στα σοκάκια και στις αλάνες της Τρίπολης του 1949, μια παρέα εφήβων δοκιμάζεται στο αμόνι της Ιστορίας. Οδυνηρό ξέσπασμα της σάρκας, αίμα, φοβέρα, θάνατος και έκρηξη ζωής, ανάκατα με τα τραγούδια του Τσιτσάνη που αναβλύζουν από την υπόγα του Αντωνάκου. Η κυρία Ερασμία, ξαπλωμένη ανάσκελα πάνω στις γυμνές λέξεις, ανακλαδίζεται.