Ποια θέση κατέχει η Ευρώπη στον ασταθή μετα-ψυχροπολεμικό κόσμο; Μπορεί ο 21ος αιώνας να αποδειχθεί χειρότερος από κάθε προηγούμενη περίοδο στην Ευρωπαϊκή Ιστορία;
Η εξάπλωση δύο διασταυρούμενων “πηγών ενέργειας”, της τρομοκρατίας και των όπλων μαζικής καταστροφής, συνεπικουρουμένων από τον εθνικό, ιδεολογικό και θρησκευτικό φανατισμό, αποκαλύπτουν έναν κόσμο στον οποίο οι δυτικές κυβερνήσεις αδυνατούν να ελέγξουν αυτή την terra nullius, τη χαοτική ζώνη που σιγά σιγά εγκαθίσταται. Με σύνθημα “καλύτερη πολιτική, όχι καλύτερη τεχνολογία” ο Κούπερ προτρέπει την Ε.Ε. να λειτουργήσει αντισταθμιστικά στη στρατιωτική κυριαρχία των ΗΠΑ. Αυτό σημαίνει να επιδείξει τόσο ισχυρή πολιτική βούληση όσο και σθεναρή στρατιωτική ισχύ.
Το κρίσιμο όμως ερώτημα που τίθεται, μετά και το διαγραφόμενο ναυάγιο του Ευρωσυντάγματος, αφορά στο ίδιο το όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης: κατά πόσο θα αποδειχθεί μια περιπετειώδης -και δαπανηρή- ουτοπία, ανίκανη να κάμψει τις φυγόκεντρες ευρωδιασπαστικές δυνάμεις στο εσωτερικό των κρατών;