Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου, μέσα από τριακόσιες σχεδόν βιβλιογραφικές παραπομπές, και με επανειλημμένη υπόμνηση “του καθήκοντος να είμαστε πολύ προσεκτικοί”, απλώνεται στην ευρύτερη ατμόσφαιρα της Αλεξάνδρειας κατά τον 4ον και 5ον αιώνα, ώστε να προσφέρει ξεκαθαρισμένη από κάθε άποψη την τραγική “περίπτωση της Υπατίας” και του αποτρόπαιου θανάτου της. Μια γυναίκα, που δεν ήταν “φύλαξ του οίκου”, δεν ήταν “Εταίρα”, αλλά σήκωνε με αξιοπρέπεια κεφάλι κατά της υπεραιωνόβιας ανδροκρατίας και μάλιστα μόνον με τη νηφαλιότητα της διανόησης.