Υπάρχει κανείς που δεν διερωτήθηκε μπροστά σ’ ένα νεογέννητο παιδί ποιες να είναι οι αντιλήψεις του για τα όντα που το περιβάλλουν και για τον κόσμο στον όποιο αναδύθηκε; Πως βλέπει τα πρόσωπά μας; Τι ακούει από τα λόγια και τα τραγούδια μας; Τι καταλαβαίνει από τα χέρια μας, τις κινήσεις μας και τα χάδια μας; Από τις οσμές και τις γεύσεις που το περιβάλλουν; Πότε θα μπορέσει να μας αναγνωρίσει; Οι φυσιολόγοι, οι ηθολόγοι, οι πειραματικοί ψυχολόγοι, αν και δεν τα ξέρουν βέβαια όλα·, όμως έχουν απαντήσεις, κάποτε εκπληκτικά ακριβείς.

Το βιβλίο αυτό τις συγκεντρώνει.

Πηγαίνει όμως και μακρύτερα: είναι η πρώτη φορά που συγκεντρώνει το σύνολο των σύγχρονων επιστημονικών γνώσεων για τις αντιλήψεις που υπάρχουν πριν από τη γέννηση. Και μαθαίνουμε πως, πολύ πριν να γεννηθεί, νωρίς κατά την εγκυμοσύνη, το παιδί αντιλαμβάνεται τον κόσμο που το περιβάλλει (τη μητέρα του και τον κόσμο). Μαθαίνουμε ακόμη ότι αυτές οι αντιλήψεις, αυτά τα προγεννητικά αισθητηριακά ερεθίσματα είναι απαραίτητα για την ανάπτυξή του, με τα άμεσα αποτελέσματά τους, άλλα ακόμη γιατί θα καταγραφούν σαν ανάλογες “εμπειρίες”.

Το θέμα είναι λοιπόν επιστημονικό. Σε αντίστιξη, άλλες γνώσεις κι άλλα ερωτήματα μπαίνουν στο χορό: εκείνες και εκείνα που υφαίνουν τους μύθους και τα έθιμα του κόσμου ολόκληρου και του παρελθόντος. Διηγήσεις που μας παρασύρουν σ’ ένα φανταστικό κόσμο, όπου τα παιδιά μιλούν και θυμώνουν πριν γεννηθούν, παραδόσεις όπου μαντεύει κανείς έναν ατέλειωτο πλούτο, πολύτιμο σ’ αυτούς που προσπαθούν να εξασφαλίσουν τους χώρους όπου θα μπορέσουν ελεύθερα ν’ ανθίσουν τα παιδιά μας.