Τι είναι παραμύθι; Τι είναι παραμυθάς; Η σύγχρονη αφήγηση είναι «παράδοση»; Αν ναι, από ποιους παραλάβαμε, σε ποιους παραδίδουμε; Η αφήγηση είναι τέχνη; Υπάρχουν θεμιτές και αθέμιτες τεχνικές αφήγησης; Υπάρχει «ιδανικός» αφηγητής; Υπάρχει κάτι πίσω από την αφέλεια και το εξωπραγματικό στοιχείο στα μαγικά παραμύθια ή είναι ανώδυνες ιστοριούλες που φτιάχτηκαν σε καιρούς αγραμματοσύνης ή και ακόμα πιο παλιά, σε εποχές απόλυτης ανυπαρξίας γραφής, από απαίδευτους, και γι’ αυτό απευθύνονται σε απαίδευτους, δηλαδή πια μονάχα στα μικρά παιδιά;…

Σε αυτά και σε άλλα παρόμοια ερωτήματα επιχειρεί να δώσει απάντηση αυτό το μικρό βιβλίο, στο οποίο η συγγραφέας καταθέτει τις προσωπικές της σκέψεις μαζί με όσα διδάχτηκε από άλλους παραμυθάδες γύρω από την αφήγηση.

Η Λίλη Λαμπρέλλη μυήθηκε στα παραμύθια από την ανθρωπολόγο Nicole Belmont. Δάσκαλό της θεωρεί έναν από τους μεγαλύτερους Γάλλους αφηγητές, τον Henri Gougaud και ανήκει στην ομάδα του.