Πίσω από το ψωμί, η μητέρα μου.
Κρυμμένος στην καλοκαιρινή ντομάτα, ο πατέρας μου.
Στους κόκκους της ζάχαρης, το γλυκό της γιαγιάς.

Στη γεύση του λαδιού, τα πρωτοβρόχια.
Στη μυρωδιά του μούστου, το νησί μου.

Αν δώσεις ζωή στη συνταγή, σου την δίνει πίσω.
Το φαγητό είναι εποχή, είναι αγάπη, είναι χαρά.
Το έμαθα από παιδί και θέλω να το μοιραστώ μαζί σας…