Προσπαθώντας να ερμηνεύσει τη διαχρονική αμηχανία της κριτικής απέναντι στο έργο του Ντοστογιέφσκι, ο Γ. Κυθραιώτης οδηγείται σε μια αναζήτηση των χαρακτηριστικών της μυθιστορηματικής του ποιητικής, αλλά και των εξωλογοτεχνικών της καταβολών. Στα πέντε δοκίμια που καταθέτει στο βιβλίο αυτό, ο Κυθραιώτης επιχειρεί έναν συσχετισμό των αισθητικών επιλογών του Ντοστογιέφσκι με το όραμά του για τον άνθρωπο και τον κόσμο. Ένα όραμα που σχηματίζεται μέσα από τον παθιασμένο του διάλογο από τη μια με τη
Δυτική μετα-αναγεννησιακή θεώρηση του ανθρώπου και, από την άλλη, με την Ορθόδοξη θεολογία.