Ο Βασίλης γράφει για καθημερινά και βιωματικά πράγματα που πρέπει να ειπωθούν. Πρόκειται για ποίηση αναπόφευκτα -εκτός εποχής-, αλλά έτσι κι αλλιώς ο Βασίλης δεν αναζητά αναγνωστική προσέλκυση ώστε να κωδικοποιηθεί ως ένας γραφιάς ευχάριστος για εύκολη κατανάλωση. Αντίθετα το έργο του ηχεί παράφωνα και προκλητικά. Διότι δημιουργεί μια αφηγηματική παραστατική ταξική τέχνη. Δημιουργεί ένα έργο διαμαρτυρίας και επαναξιολογεί το παρελθόν, συνδέοντας διαφορετικές εποχές με ύψιστο ρεαλισμό γύρω από τη δομή της ποίησής του.”

Πάμπος Φιλίππου, ποιητής

“40 ποιήματα με λέξεις-καρφιά στο σώμα της αμνησίας και της λήθης που επικαλύπτει την ιστορία του σύγχρονου ελληνισμού, στην Κύπρο ή τον Γράμμο…”
40 ποιήματα με στίχους-στοιχειά για τους κατοίκους της “Δανιμαρκίας” που συναποτελούν το “πιο ευτυχισμένο έθνος του κόσμου” .
40 ποιήματα-στοιχειά στα βήματα του Μαγιακόφσκι, όχι λυρικά κι αγαπητικά, αλλ’ ειρωνικά κι οργισμένα για τον καθωσπρεπισμό, την καλοκαιριάτικη εθνική ραστώνη, εδώ που οι επαναστάσεις έχουν ημερομηνία λήξης τον Ιούνη…»

Τζένη Κατσαρή-Βαφειάδη, φιλόλογος