Για μια ολόκληρη γενιά ο Ραούλ Βανεγκέμ ενσαρκώνει την απόλυτη ελευθερία που προσφέρει η γραφή μακριά από συμβιβασμούς, παζαρέματα και διακανονισμούς που επιβάλλουν η πραγματικότητα και ο συσχετισμός των δυνάμεων. Δεν πρόκειται για ένα ακόμα συνηθισμένο ανάγνωσμα αλλά για ένα ευσύνοπτο, μαχητικό βιβλίο που υπερασπίζεται ότι “δεν υπάρχει καλή και κακή χρήση της ελεύθερης έκφρασης” αλλά απλώς “ανεπαρκής χρήση”. Απέναντι στις απαράβατες αλήθειες και τα κρατικά μυστικά, απέναντι στους νόμους για τη συκοφαντία, το ρατσισμό και την πορνογραφία, ο συγγραφέας θεωρεί ότι δεν μπορούμε να νικήσουμε την ανοησία και την ατιμία, παρά μόνο αν αντιπαλέψουμε τις συνθήκες που τις καθιστούν δυνατές. Αυτό το προκλητικό κείμενο, με τη μεγάλη λογοτεχνική αξία, γκρεμίζει τις βιαιότητες του τρέχοντος πολιτικού λόγου, κλονίζει τις απόψεις των “σοφών”, ταράζει τις “καλές προθέσεις” των μαθητευόμενων λογοκριτών, που θέλουν να υποβάλλουν σε περιορισμούς μια δραστηριότητα η οποία δεν πρέπει να υπόκειται σε κανέναν περιορισμό.