Το μουσείο ως ιστορική ύπαρξη και εξέλιξη μέσα στο χρόνο διατηρεί τα πρωταρχικά στοιχεία του λόγου για τον οποίο δημιουργήθηκε. Στην πορεία του, και κυρίως· προς το τέλος της δεύτερης πεντηκονταετίας του εικοστού αιώνα, μετά τη διαστημική εποχή της ηλεκτρονικής πληροφόρησης, το μουσείο ως πολιτισμικός χώρος εξελίχθηκε με πρωτόγνωρες δυναμικές. Το μουσείο από πεπερασμένος χώρος γίνεται ανοιχτός, διαπερατός, χώρος – άχωρος και άχρονος. Η εικόνα και τα εκθέματα του μέσω του internet έρχονται πλέον ακόμη και στη κρεβατοκάμαρα μας, ενώ το έργο τέχνης ως γοητεία επικοινωνίας, δοκιμάζεται κάτω από νέα δεδομένα.
Στο πρώτο μέρος γίνεται αναδρομή στην ιστορική εξέλιξη του μουσείου, καθώς και στην περιπέτεια της Εθνικής Πινακοθήκης της Ελλάδος. Το κεφάλαιο ολοκληρώνεται με την παρουσίαση των νέων τάσεων και εξελίξεων, που πραγματοποιούνται σήμερα στα μουσεία διεθνώς.
Το δεύτερο μέρος αναφέρεται στη διακίνηση των ιδεών μέσω των εκθέσεων: ο τρόπος παρουσίασης των εκθεμάτων, του τρόπου συσκευασίας κ.τ.λ.
Το τρίτο μέρος ασχολείται με το μουσείο ως χώρος διαφύλαξης και προβολής της πολιτιστικής κληρονομιάς. Γίνεται αναφορά στις συνθήκες του μικροκλίματος, αλλά και προτάσεις ώστε να αποφευχθούν οι τυχόν δυσάρεστες επιπτώσεις στα έργα τέχνης.
Στο τέταρτο μέρος γίνεται η παρουσίαση ενός σημαντικού εργασιακού χώρου του μουσείου, που είναι τα εργαστήρια διάσωσης και συντήρησης των μουσειακών αντικειμένων – έργων τέχνης.
Στο πέμπτο μέρος παρουσιάζεται και αναλύεται η διοικητική οργάνωση του μουσείου: οι νέες διοικητικές δραστηριότητες και λειτουργίες που έχει αποκτήσει πλέον το μουσείο, στη σύγχρονη εξελικτική κοινωνία…