Ένα ποίημα λουσμένο στο φως, με τον ήλιο εξιστορητή των μικρών αληθινών παραμυθιών της ζωής μας. Κι έναν ποιητή αντιμέτωπο με τον εσώτερο εαυτό του, βιώνοντας στο μέγιστο βαθμό τη μοναξιά και την απογοήτευσή του. Η πηγή της δυστυχίας του είναι ο έρωτας, καταλυτικός κι αυτός μέσα στο ποίημα. Γιατί πρόκειται για έναν άπιαστο έρωτα που φωτογραφίζει “όλα εκείνα τα όνειρα που έμειναν στη μέση”.