Τέλη του 19ου αιώνα. Τρεις έφηβοι, ο Μέλχιορ, ο Μόριτς και η Βέντλα, βρίσκονται εγκλωβισμένοι μέσα στον συντηρητισμό της εποχής τους: οι σχολικές επιδόσεις, οι απόμακροι γονείς και η παντοδύναμη θρησκεία συμπιέζουν τον ζωτικό τους χώρο και καταπιέζουν τις σεξουαλικές τους ορμές. Με όπλο τον εφηβικό τους παρορμητισμό οι τρεις νέοι θα εξεγερθούν ενάντια στον κόσμο στον οποίο γεννήθηκαν και θα έρθουν αντιμέτωποι με τον θάνατο, δίνοντας την ευκαιρία στον Βέντεκιντ να συνθέσει έναν ύμνο της θέλησης για ζωή.

Το Ξύπνημα της άνοιξης αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα θεατρικά έργα της μεταβατικής εποχής από τον 19ο στον 20ό αιώνα. Συνδυάζει λυρισμό και ρεαλισμό, θεατρικότητα και κινηματογραφική αλληλουχία σκηνών. Αν και κατά περιόδους πολεμήθηκε και απαγορεύτηκε, τώρα πια θεωρείται πρόδρομος του εξπρεσιονισμού και αναγνωρίζεται ως ένα κομβικό σημείο αναφοράς για ποικίλες τάσεις της σύγχρονης δραματουργίας.