Από παιδί, το όνειρό μου ήταν να αποκτήσω ένα μικρό σκυλί. Έτσι αποφάσισα ν’ αγοράσω το πρώτο μου τσιουάουα. Προτού ενδιαφερθώ να αγοράσω ένα τσιουάουα, δεν είχα δει κανένα από κοντά. Με είχε όμως εντυπωσιάσει το γεγονός ότι στις αμερικανικές κωμωδίες, που μου άρεσαν ιδιαίτερα, ο διευθυντής ορχήστρας Ξαβιέ Κουγκά διηύθυνε συχνά τους μουσικούς συντροφιά με ένα τσιουάουα το οποίο κράταγε στο χέρι του ή τοποθετούσε πάνω στο πιάνο.

κ πρώτης όψεως το σκυλί αυτό συγκέντρωνε τα προτερήματα που ήθελα, γιατί ήταν μικρόσωμο, χαριτωμένο και σπάνια η ράτσα του (αγαπώ τα πολύτιμα και σπάνια αντικείμενα). Οι υπόλοιπες ράτσες σκύλων που συναντώ καθημερινά στους δρόμους δεν μου αρέσουν.

Αργότερα ανακάλυψα ότι το τσιουάουα έχει πολύ περισσότερα προτερήματα και ακόμη και τώρα, όταν προσπαθώ αντικειμενικά να του βρω ένα ελάττωμα, ειλικρινά δεν βρίσκω κανένα.
Κατά τη γνώμη μου το τσιουάουα δεν έχει παρά προτερήματα. Είναι πιστός σύντροφος και φίλος, διακριτική παρουσία γεμάτη τρυφερότητα, εξυπνάδα και έντονη προσωπικότητα. Κανένα από τα τσιουάουα που απέκτησα μέχρι σήμερα δεν με απογοήτευσε. Η μιλιά μόνο τους έλειπε. […]

(Από την εισαγωγή της έκδοσης)