Παρά το ιπποκρατικό ρητό «η τέχνη μακρά, ο βίος βραχύς», οι ατελείωτες μετακινήσεις, η κόπωση να θεραπεύεις πουλάρια, φοράδες και επιβήτορες, και η αγωνία να προλάβεις την ίασή τους έγκαιρα πριν από τον επόμενο αγώνα, τελικά συντελούν στο να γεμίζει αυτός ο «βραχύς βίος» με αμέτρητες στιγμές ευτυχίας, αν μη απόλυτης ευφορίας.